هفته نامه اينترنتي, دنيز

روي عكس كليك كنيد


”زبان مادري پديده بيروني نيست. انسان با زبانش زاده مي‌شود، در زبانش سير مي‌كند و در حريم زباني خود تنفس مي كند، رشد مي‌كند و مي‌ميرد. زبان هر ملتي ظرف حضور آن ملت در كره خاكي است. يعني اينكه براي شناخت ملتي بايد زبان او را شناخت”



به عام‌ترين تعاريف انسان را موجودي مي‌شناسند كه انديشه مي‌كند و انديشه و پردازش فكر خود را از طريق زبان به ديگران منتقل منمايد. زبان به عنوان ابزار اصلي تفكر در تبيين هويت هر فرد و يا هر ملتي نقش اول اهميت را ايفا مي‌كند. در واقع زبان ظرف و مظروف انديشه‌هاست و اين زبان در اشكال متنوع كتبي، شفاهي و فولكلور بروي زمين جاري مي‌گردد و نقش فرد يا ملتي را در ادوار مختلف تاريخي و در ازمنه متفاوت به ديگران و نسل‌هاي بعدي تصوير مي‌كند.


زبان مادري اولين دارايي ذيقيمت هر انسان و هر ملتي است كه كيستي و حضور انسان و يا مليتي را بروي سياره زمين به رسميت مي‌شناسد. با توجه به اين اصل مسلم زبان شناسي اجتماعي كه زبان جوهر انديشه آدمي است، كه زبان تنها قراردادهاي بي جان و كدها و رمزگان مرده نيست، بلكه زبان با مجموعه ساختار و محتوايش ترنم كننده خلاقيت‌هاي انديشگي و فكري انسان‌هاست، مي‌توان به راحتي و سهولت اشاره نمود كه در خصلت شناسي جوامع بشري، بويژه در جهان بهم تنيده كنوني، شخصيت، خصايص و كاراكتر فردي و ملتي را از طريق هويت زباني او مي‌شناسند.

 مطلب به اصطلاح طنز روزنامه كيهان كه در آن براي تحقير موسوي، لهجه تركي اش به تمسخر گرفته شده بود، باعث شد تا در وبلاگها و سايت بالاترين دهها مطلب نوشته شود و صدها امتياز داده شود و موضوع داغي براي اين گونازتي ويمطلب به اصطلاح طنز روزنامه كيهان كه در آن براي تحقير موسوي، لهجه تركي اش به تمسخر گرفته شده بود، باعث شد تا در وبلاگها و سايت بالاترين دهها مطلب نوشته شود و صدها امتياز داده شود و موضوع داغي براي اين خبر ايجاد شود [1]. ولي با عدم واكنش آذربايجاني ها خيلي ها با تعجب از خود پرسيدند كه چرا مردم آذربايجان هيچ واكنشي به اين مساله نشان ندادند و تلاش چندين باره سبزها براي به ميدان كشاندن آذربايجاني ها بازهم بي حاصل ماند!

در اين مقاله به يك نمونه از تحريفى كه توسط پان فارسيستها در مورد  جشنها و مراسم ملى مان يععنى جشن چهارشنبه سورى و نوروزاشاره ميكنيم. جشنها و مراسمى كه ما توركمنها نيز در آفرينش و تـقديم آن به جامعه بشرى سهم بسزايـى ايفا كرده ايم، جشنها و مراسمى كه ريشه پيدايش آنها به بيش از 5000 سال قبل يعنى به دوران توركان سومر بازميگردد

برخى از محققان توركى كه تحت تأثير و آموزش شوونيستهاى روس و فارس قرار گرفته اند، جشن نوروز را متعلق به كردها و فارسها قلمداد كرده، نمى توانستند و يا نمييخواستند ارتباط آنرا با ملت خودشان درك كنند. در حاليكه جشن نوروز جشنى است متعلق به همه ملل آسياى ميانه از آنجمله ملت تورك و توركمن است. اختصاص دادن آن تنها به فارسها و يا كردها تفكرى بسيار نادرست است. چرا:

يكي از دلايل ناسيوناليستهاي افراطي و شوونيست ها جهت تجريه طلب و پان توركيست ناميدن فعالين مدني آذربايجان ، علاقه اين فعالين به يادگيري خواندن و نوشتن به زبان مادري يعني تركي آذربايجاني و خواستار تحصيل آن در مدارس و دانشگاههاي كشور كه متكلمين اين زبان بيش از ۳۰ ميليون نفر از جمعيت ايران را تشكيل مي دهند ، تكلم آنان به زبان اصيل تركي و پرهيز از بكاربري لغات و كلمات وارداتي و حاكم غير تركي در گفتگوهاي روزمره ،‌ بيزاري آنها از جوكهاي تحقير آميزي كه در مورد تركان و اقوام ديگر ايراني گفته مي شود ،‌ داشتن اشتياق به آشنايي و مطالعه آثار ادبي كلاسيك قرون گذشته و معاصر به زبان تركي ، فعاليت آنان در دانشگاههاي كشور براي اجراي برنامه هاي ادبي ، فرهنگي – هنري به زبان تركي و اجراي موسيقي آذربايجاني ،‌ احساس تبعيض آنها به علت عدم سرمايه گذاري كلان و ملي در استانها و مناطق آذربايجان تاريخي(۱) شبيه آنچه در شهرهاي اصفهان و كرمان و ديگر مناطق مركزي و فارس نشين صورت مي گيرد ،

الهه اين- آناي (آيش تار) به ميل قامش مي گويد: نزد من بيا گيل گميش و معشوق من باش من ارابه اي از سنگ لا جورد و طلا برايت مهيا خواهم كرد با چرخ هايي زرين و دسته هايي از سنگ ائل ميشو( كتيبه پنج- اسطورفه قبل قاميش)

دكتر رضا براهني پيشه وري را بزرگترين رجل سياسي تاريخ معاصر آذربايجان خوانده است. منظور براهني از رجل سياسي آذربايجان معاصر همه مردان بر خاسته از اين ملت از امير كبير، سيد جمال الدين اسد آبادي تا احمد كسروي، تقي اراني و مهدي بازرگان تا مير حسين مومسوي فارغ از جنس عقيده و ايدئولوژي را شامل مي شود.

همچنين ايشان در مصاحبه خود با تلويزيون günaz tv مدعي شد: اگر پيشه وري مي توانست حركتي را كه در آذربايجان شروع كرده بود به مرحله اجرا در آورد مي توانست الگوي مناسبي براي همه ملت هاي مظلوم گردد و به همين علت پيشه وري شخصيت تكرار ناپذير تاريخ است.

جهت بررسي ادعاي دكتر براهني تاريخچه مختصري از پنج نسل روشنفكري آذربايجان معاصر را باهم مي خوانيم.

نسل اول روشنكفران قبل از مشروطه

پس از جنگ خليج ، عمليات موسوم به «چكش تعادل» كه زير نظر ايالات متحده براي كردها انجام گرفت پاي  قدرتهاي غربي و سازمان ملل را به معادله با كردها كشانده و مسئله به يكباره بين المللي شد و شكل گيري دولت خودمختار و تازه تاسيس شده كردها در شمال عراق، كردهاي تركيه ،ايران، سوريه و عراق را وارد معركه كرد و بحث كردها به مرحله اي رسيد كه ديگر قابل چشم پوشي نبود، مگر به بهانه پذيرش خطر بي ثباتي  دائمي در خاورميانه . جامعه كرد ايران را به گروههاي سوران، كرمانج، گوران، اورامي، كلهر و لر تقسيم بندي مي كنند و معتقدند در ميان هر گروه منابع عشيره و خانوادگي مبنا قرار مي گيرد و از اينرو آنها عامل اصلي شكست و ضعف در مبارزات در اين بخش را عامل پراكندگي و تجزيه دروني و منافع فردي مي دانند.

پژاك و چگونگي اعلام موجوديت:

پس از دستگيري و زنداني شدن عبدالله اوجالان تغيير استراتژي در اين حزب روي داد و مبارزه سياسي بصورت مشروط جايگزين مشي مسلحانه شد و نام پ.ك.ك. (حزب كارگران كردستان) در فروردين 1380 به كادك (كنگره آشتي و دموكراسي كردستان) تغيير يافت و با خط دهي مستقيم آلمان و فرانسه عبدالله اوجالان به عنوان رهبر افتخاري تعيين ، اما هدايت گروه را شوراي رهبري عهده دار شدند كه به دليل اختلافات سليقه، عقيده و سياسي و وابستگي هركدام از آنها به يكي از سازمانهاي اطلاعاتي كشورهاي اروپايي و امريكا در شيوه مبارزه و هدايت نيز اختلاف بوجود آمد و تفرقه ايجاد شده موجب سردرگمي آنها در نوارهاي مرزي ايران ، تركيه و عراق گرديد كه بعضي از آنها تسليم ، برخي منفك از گروه و برخي هم به كشورهاي اروپايي فراري شدند.