هفته نامه اينترنتي, دنيز

شيوه هاي عمل نوين پ.ك.ك 

تك روي و خودخواهي هاي حزب پ. ك. ك و شيوه هاي عمل تند و ناصحيح آن باعث گرديد حزب هاي كردي با سابقه فعاليت بيشتر با پ.ك.ك مقابله نمايند و اين امر موجب بيداري حزب و تجديد نظر در شيوه هاي عمل خود گرديد و جهت ايجاد جبهه واحد كردستان و ايجاد اتحاد با حزب هاي كردي با ديدگاهي باز به بررسي وضعيت پرداخت و به اين نتيجه رسيد كه به تنهايي نمي تواند كاري از پيش ببرد و در شيوه جديد خود اقدامات ذيل را به عنوان شيوه هاي نوين سرلوحه كاري خود قرار داد :

1) سرنگوني دولت در استرتژي نوين مورد هدف نيست بلكه متحول ساختن دولت است .

2) تشكيل جبهه مشترك با تمام احزاب مخالف با هر اعتقادي كه دارند .

3) قرار دادن امكانات در اختيار احزاب مبارز عليه دولت تركيه حتي حزب الله

4) ارسال نامه به سران احزاب كردي در كشور هاي مختلف و دعوت به ديدار و گفتگو

5) تغيير شعار از كردستان متحد آزاد و مستقل به اتحاد آزاد و محوري دموكراتيك يعني تبديل جنگ به آشتي

6) تغيير نام ARGK(شاخه نظامي ) و ARNK(شاخه سياسي ) كه براي سرنگون ساختن دولت تركيه تشكيل يافته بودند به ( نيروي مدافع خلق ) كه جهت پيشبرد صلح وچاره يابي تشكيل يافته است .

لازم به ذكر است عثمان اوجالان كه نسبت به برادرش عبدالله اوجالان فردي واقع بين و زرنگ تري است تندروي هاي برادرش را موفقيت آميز نمي دانست و به همين علت سياست سازش و نرمش را بدست گرفته تا نظر سازمانهاي بين المللي را نسبت به حزب تغيير دهد و پ.ك.ك را از ليست سازمانهاي تروريستي خارج نمايد و استراتژي نوين حزب مبني بر تغيير حكومت تركيه و طرفداري از كردستان دموكراتيك زير نظر دولت تركيه و پرهيز از تلاش براي ايجاد دولتي مستقل و جدا و تلاش براي دموكراسي و اتحاد آزاد را سرلوحه كاري خود قرار داده است .

 

 

سياست و تدابير دولت تركيه براي مقابله با پ.ك.ك

1- مقابله با مبارزه نظامي پ.ك.ك و سركوب جدي آنها در برخي مراحل

2- تشكيل نيروي مخصوص براي مبارزه با تروريسم در آنكارا (اوزل حركات)

3- تشكيل نيروهاي محلي و گماردن نيروهاي حفاظتي در منطقه بخصوص مناطق روستايي (كوي قورويوجولاري)

4- تجهيز روستائيان به خطوط مخابراتي جت كنترل ورود و خروج تروريست هاي پ.ك.ك

5- تلاش دولت براي تجديد پروتكل هاي امنيتي با كشورهاي همسايه اعلام حالت فوق العاده در استان هاي جنوب و جنوب شرق تركيه براي ايجاد ثبات فكري

6- طرح اسكان ترك ها در مناطق كردنشين كوچ دادن و تخليه روستاهاي مرزي آلوده

7- اقدام به وعده هاي اصلاح مسائل اقتصادي ، اجتماعي و...

8- تقويت و تجهيز پاسگاهها در مرز ايران و عراق به انواع سيستم هاي كامپيوتري و پيشرفته

9- ايجاد روابط سياسي با حزب پارتي دموكرات كردستان عراق (طالباني ها و بارزاني ها ) به منظور حمله به اهداف پ.ك.ك در مرز عراق

10- همكاري سازمان امنيتي تركيه (ميت) با سازمان هاي جاسوسي امريكا (سيا) و اسرائيل (موساد)

11- نفوذ نيرو هاي اطلاعاتي و امنيتي به گروههاي اسلامي خصوصا حزب الله . تغيير قيافه دادن براي مبارزه با پ.ك.ك

12- اجراي طرح عفو عمومي جهت بازگشت و تسليم عناصر ضعيف

13- استفاده «ميت » از پناهندگان عراقي جهت ضربه زدن به عناصر پ.ك.ك

14- استفاده از عشاير و مسلح نمودن آنها در مقابله با پ.ك.ك

15- اجراي طرح هاي سياسي و فرهنگي در منطقه كردنشين از جمله :

الف ) اعطاي آزادي به بعضي از گروههاي چپي كه فعاليت نظامي مسلحانه ندارند.

ب) داير نمودن برخي از مدارس در محدوده هاي مناطق كردنشين به زبان كردي و محلي

ج) اجراي برنامه هاي كردي از راديو و تلويزيون كشور

د)آزادي گويش و پوشيدن لباس كردي 

 

 

كشورهاي حامي و تغذيه كننده پ.ك.ك

1- شوروي سابق اولين حزب پ.ك.ك : لازم به ذكر است كه حزب پ.ك.ك از شيوه هاي سوسياليستي –ماركسيستي پيروي مي كرد و ديدگاهي همچون شوروي سابق دارد و شوروي براي ايجاد فشار به تركيه و بلوك غرب در صدد ايجاد ناآرامي و گروههاي مخالف در منطقه بوده است .

2- آلمان مهمترين كشور پشتيباني كننده حزب پ.ك.ك و اساسي ترين حمايت كننده مالي آن از جمله : اقامت چهارصد هزار نفر از اكراد در آلمان ، تجهيز پ.ك.ك به موشك هاي ضد هوايي كه به وسيله نفر حمل مي شود و واگذاري بيش از دو هزار قبضه اسلح . قابل ذكر است كه پس از قرار گرفتن پ.ك.ك در ليست تروريستها و اعلام جهاني آن ، المان در مقطعي علي الظاهر كليه دفاتر و مراكز غيررسمي حزب را تعطيل و فعاليت هاي آن را غير قانوني اعلام كرد كه اين مسئله بزرگترين ضربه ي مالي براي پ.ك.ك به حساب مي آيد .

3- فرانسه از حاميان اصلي حزب پ.ك.ك : عهده دار شدن رياست جمعيت حمايت از كردهاي داخل فرانسه توسط همسر فرانسوا ميتران رئيس جمهور سابق فرانسه ، برگزاري اجلاس هاي متعدد از جمله اقدامات دولت فرانسه بوده كه البته ظاهرا دولت فرانسه نيز بعدا محدوديت هايي براي اكراد تبعه فرانسه در نظر گرفته و اعمال مي كرد .

4- سوريه از حاميان مهم پ.ك.ك : ايجاد رابطه صميمي از سال 1980 ، در اختيار گذاشتن چندين پايگاه در مرزهاي مشترك ، برگزاري كنفرانس هاي متعدد توسط پ.ك.ك در داخل سوريه، تجهيز شدن در داخل سوريه در بدترين شرايط حياتي خود ، نرفتن حجاج به حج و قرار دادن هزينه حج در اختيار رهبر حزب پ.ك.ك توسط اين كشور در زماني كه سوريه و تركيه سر رودخانه فرات و مسائل ارضي اختلاف داشتند . حمايت هاي سوريه تا جايي بود كه تركيه ، امريكا و برخي كشورهاي غربي رسما اعلام كردند در صورتي كه عمليات تروريستي عليه توريستهاي تركيه صورت پذيرد دولت سوريه مستقيما مقصر است .

5- ارمنستان : حمايت از پ.ك.ك توسط اين كشور بدليل دشمني ديرينه اش با تركيه كه مربوط به قتل عام ارامنه توسط دولت اين كشور مي باشد است .

6- قبرس بخش يوناني نشين : حمايت اين كشور جهت فشار آوردن به دولت تركيه بر سر مسئله قبرس است .

7- امريكا : هرچند رسما و علنا از دولت آنكارا حمايت مي كند و پ.ك.ك را گروه تروريستي اعلام مي دارد و هرجند كه پ.ك.ك هم امريكا را دشمن خود مي داند و بعضا حمايت هاي امريكا را رد مي كند اما امريكا معمولا بعنوان اهرم فشار از آنها حمايت مي كند اخيرا حمايت آمريكا از اين حزب تروريستي جهت فشار به ايران و ايجاد ناامني در منطقه زياد شده است .

8- كشورهاي ديگري از جمله سوئد ، نروژ ، كانادا ، اسكانديناوي و برخي ديگر از كشورهاي مهاجر پذير از حاميان پ.ك.ك مي باشند .

9- ايران به طور جدي از جدايي طلبان پ. ك. ك حمايت مي كرد . اين حمايت سخت افزاري و لجستيكي كه شامل تداوي زخمي ها در بيمارستان هاي ايران تا تحويل سلاح و آموزش نيروها ميشد عمدتا به دو منظور زير انجام مي شد: 1)دولت ايران با استفاده از اين نيروها به كوبيدن احزاب كرد ايراني پرداخت به طوريكه اكنون در واقع اين نيروها در ضعيف ترين حالت ممكن به كردستان عراق پناهنده شده و امكان عرض اندام ندارند. 2) بدينوسيله نيروهاي اپوزوسيون ايراني توسط دولت تركيه از اين كشور دفع شدند و سپس مصالحه هاي امنيتي ايران و تركيه برقرار شد . اما بعد از جنگ اول آمريكا و عراق (جنگ نفت ) پ.ك.ك گروه ايراني پژاك را ايجاد و به درگيري با نيروهاي جمهوري اسلامي پرداخت به طوريكه اكنون پژاك كه شاخه ايراني حزب پ.ك.ك مي باشد به عنوان جدي ترين مشكل امنيتي ايران تبديل شده است. (چاه مكن بهر كسي اول خودت دوم كسي)

دستگيري عبدالله اوجالان و آخرين وضعيت پ.ك.ك

پس از آخرين هشدار تركيه و فشار فراوان اين كشور و برخي كشورهاي غربي به سوريه ، در 6 اكتبر 1998 اين كشور مجبور به اخراج اوجالان مي شود . وي در 13 اكتبر به روسيه رفته و تقاضاي پناهندگي مي دهد كه پذيرفته نمي شود . در 12 نوامبر همان سال اوجالان در فرودگاه رم ايتاليا دستگير مي شود و تركيه درخواست تحويل او را به دولت اين كشور مي دهد ولي ايتاليا اين درخواست را نمي پذيرد . اوجالان بعد از آزادي به يونان رفته و از آنجا به كشور آفريقايي كنيا عزيمت مي كند و در سفارت يونان جا مي گيرد كه در 16 فوريه 1998 به هنگام خارج شدن از سفارت يونان در كنيا (نايروبي ) ربوده شده و به كشور تركيه منتقل مي شود .

پس از دستگيري اوجالان حزب پ.ك. ك دچار ضعف و سردرگمي شده و از مواضع قبلي عقب نشيني كرده و راضي به خلع سلاح شد و برخي عناصر حزب آماده تسليم خود شدند ولي فشار دولت تركيه و خصوصا افسران ارتش اين كشور براي اعدام اوجالان باعث شد حزب مجددا مشي نظامي در پيش گيرد و تركيه نيز براي سركوب آنها فعال گرديد و جهت فشار به اين حزب به حمايت همسايگان همت گماشت و در اين راستا احزاب كرد عراقي از جمله حزب اتحاديه ميهن كردستان عراق عناصر پ.ك.ك را تا حدودي از سرزمين خود اخراج كرد. كمك هاي اطلاعاتي احزاب تركمن شمال عراق به دولت تركيه بسيار عالي بود و مدتي پس از دستگيري اوجالان برخي از رهبران حزب ، سيات هاي افراطي و جنگ طلبانه خود را كنارگذاشته و به صلح روي آوردند و اين امر موجب اختلاف درون گروهي و انشعاب در حزب شد و عده اي نيز به عمليات چريكي و نظامي پايبند ماندند .

با تغيير سياست افراطي در حزب و روي آوردن به صلح و اتحاد (منظور اتحاد و صلح با احزاب با سابقه تر كردي) ، پ.ك.ك توانست رابطه خود را با احزاب شمال عراق از جمله حزب دموكرات كردستان و اتحاديه ميهني كردستان عراق بهبود بخشد و درگيري هاي گذشته را فراموش نمايد بطوريكه نيروهاي پ.ك.ك در قنديل حدود 6 هزار نفر و در محور نزيك 8 هزار نفر تجمع و اسكان يافتند كه بعد از حمله آمريكا به عراق و عدم تواق پ.ك.ك با آمريكا مبني بر تحويل سلاح هاي خود مجبور به تخليه مراكز خود شدند و در گروههاي 40 و 50 نفري به شمال كردستان و احتمالا ارمنستان و ... كوچ نمودند . ادامه اشغالگري امريكا در عراق موجب تقويت نيافتن دولت عراق شد بطوريكه اخيرا رئيس جمهوري عراق اعلام نموده كه توان اخراج پژاك از شاخه هاي پ.ك. ك از عراق را ندارد . به هر حال فعلا عناصر پ.ك.ك جاي امن و مناسبي در تركيه ، عراق ، سوريه و ايران براي ادامه فعاليت خود ندارند و در صورت زياد شدن فشار و تضعيف آنها از سوي تركيه و ايران احتمال تسليم شدنشان وجود دارد .