هفته نامه اينترنتي, دنيز

Tiraxturfans.Com. سكوتي سنگين بر هواداران پرشور تيراختور سايه افكنده است گويي كه اين تيم پرهوادار يك بازي فينال را واگذار نموده و با بازاندنش در مقابل تيم دردانه ي پايتخت قرار بر اين بوده كه دنيا به آخر برسد! تساوي تيراختور مقابل نفت تهران نيز در شرايطي كه فرصت پيروزي بر آن را داشت مزيد بر علت شده است كه حداقل در ظاهر خيلي از هواداران فراموش نمايند كه تيراختور در روز چهارشنبه، 19 بهمن يك مصاف بسيار حساس در استاديوم سهند آذربايجان دارد. جو مسموم رسانه اي و هجمه هاي لجام گسيخته ي براه انداخته شده بر عليه هواداران تيراختور نيز عاملي تشديد كننده شده است كه برخي هواداران بدون آنكه اتفاقي افتاده باشد از پيش تيراختور را محروم حساب نمايند. اينكه با آن «رسوايي» آشكار بوقوع پيوسته كه ظاهراً داور بازي نيز 4 جلسه محروم شده است اين هواداران مورد ظلم قرار گرفته چرا بايد محروم شوند بحث ديگري است. فارغ از همه ي اين مسائل در حال حاضر چيزي مهمتر از اين وجود ندارد كه تيراختور يك بازي مهم مقابل صنعت نفت دارد كه با توجه به گلاويز شدن رقيبان در صدر جدول، تيم محبوب آذربايجان به 3 امتياز آن و حمايت همه جانبه ي هوادارانش جهت رهنمون ساختن آن به سمت قهرماني نيازي مبرم دارد. جاي بسي تعجب است كه هواداران چنان غرق در برخي حاشيه ها گشته اند كه بندرت مي توان خبري، اطلاعيه اي و نوشته اي را در خصوص بازي با صنعت نفت مساهده نمود. آري! پرشورها «سنگر» را رها نموده و با غوطه ور گشتن در افكار گذشته آينده را به دست فراموشي سپرده اند! چيزي كه در اين روزهاي فوق العاده حساس آرزوي بدخواهانشان بود كه شرايطي پيش آيد كه هواداران پرشور و شعف اين تيم مردمي از كنار تنور داغ تيم محبوب خود دور شده و به مسيرهايي سنگلاخي سوق داده شوند. انگار نه انگار كه هر بازي فقط 3 امتياز داشته و 3 امتياز اين بازي ارتباطي به بازي ديگر ندارد و تيراختور 10 بازي ديگري پيش روي خود دارد كه هر كدامشان حكم يك فينال نفسگير را دارد. روشن است انتظار از هواداران تيراختور كه در آن سرماي چند درجه زير صفر استاديوم را چنان مالامال از جمعيت مي نمايند كه دنيا در مقابل شور عاشقانه ي اين شيفتگان وطن انگشت حيرت به دندان مي گزد به مراتب فراتر از اين بوده و ايستادن و نظاره گر بودن بر شرايط، خستگي، نوميدي، انفعال و سكوت و سكون در قاموس دلاورمردان و شيرزنان سرزمين قهرمان خيز آذربايجان نمي گنجد. اگر به هر دليلي حتي اجازه ي حضور هوادار تيراختور در استاديوم از آن سلب شود مي بايستي با احساس شورانگيز خود در هر مكاني كه حضور دارد حريفان را در زمين بازي ميخكوب نمايد. گرچه نامرديها و نامردميها تلاش بر سوق دادن هوادار تيراختور به سمت انزوا و گرفتن ابتكار عمل از آن مي نمايند اما مگر ميشود هواداري كه حتي سرما و برف و بوران هم ياراي مقابله با آن را نداشت و با كيلومترها كوهپيمايي خود را به «معشوق» خويش رسانده و چون پروانه دور آن چرخيد به «كنج عزلت» سوق داذه شود؟. مگر امكان پذير است آن هواداران جرعه اي از نااميدي به دل خود راه دهند؟ اينجا تنها چيزي كه معنا و مفهوم دارد «مبارزه» تا دستيابي به هدف مي باشد و ايستادن حتي براي لحظه اي معنايي ندارد و چه زيباست لحظه اي كه با تلاش حستگي ناپذير مرداني كه عزمي جزم را سرلوحه ي اعمال و كردار خود قرار داده اند سخت ترين شرايط وادار به تعظيم و تكريمدر مقابل اراده ي پولادينشان مي گردد.

حماسه ي عظيمي كه روز يكشنبه، نهم بهمن در بازي تيراختور آذربايجان با استقلال تهران خلق شد اگرچه باعث سرافكندگي برخي روسياهان گشت تا بيشتر در منجلاب تفكرات تاريك انديشانه ي خود فرو روند اما اين روز به ياد ماندني نه به عنوان يك «شكست» بلكه در مقام «پيروزي بزرگي» براي هميشه در تاريخ ملت آذربايجان خواهد درخشيد و الگويي براي نسل كنوني و آينده ي هواداران اين تيم مردمي خواهد بود. به اميد روزيكه بارسلوناي آذربايجان دروازه هاي جهاني را به روي خود گشوده و بيرق سرخ عدالتخواهي ملت آذربايجان را بر فراز قله هاي جهاني به اهتزاز درآورد...

اگر ثانيه ها را نگه داري، اگر دستانت قايق چوبي ات را به سوي افق دريا ترغيب كنند، اگر دانه هاي برف كوهستان را با سورتمه هاي شكارچيان آشتي دهي، شايد بتواني غزال تيزپاي وجودم را از دويدن هاي بي وقفه در انبوه جنگل زندگاني بازداري...

«ما زنده به آنيم كه آرام نگيريم،موجيم كه آسودگي ما عدم ماست».

ميعادگاه هميشگي عاشقان: چهارشنبه، 19 بهمن، ساعت 15:30، استاديوم بزرگ سهند آذربايجان.

آرتان آرمان